BEST market

Ο ή η Αλίαρτος βρίσκεται στο κέντρο της Βοιωτίας, στο μέσο της οδού Θήβας-Λιβαδειάς. Ένας καταλανικός πύργος στην είσοδο της πόλης και ένας λόφος με κτίσματα της αρχαιότητας στην έξοδο, μαρτυρούν για την ύπαρξη ζωής σε διαφορετικές χρονικές  περιόδους.

Επίσης, κτίσματα μιας διαφορετικής νοοτροπίας, με ένα διαφορετικό χρώμα, και ένα πάρκο γύρω από αυτά πιστοποιούν την περιστασιακή κατοίκηση από κατοίκους «άλλους».

Η Αλίαρτος υπήρξε μια ζωντανή πόλη στην αρχαιότητα και μια νεκρόπολη επί Ρωμαιοκρατίας, Βυζαντίου και Τουρκοκρατίας. Στους τελευταίους τρεις αιώνες υπάρχουν τεκμήρια για κατοίκηση καταρχήν στους δύο πρώτους οικισμούς (Μούλκι-Μάζι), οι οποίοι σταδιακά πύκνωσαν, αλλά και επεκτάθηκαν και το οικιστικό κενό που μεσολαβούσε, καλύφθηκε. Οι κάτοικοι αυτοί επιβίωσαν από την υποτυπώδη εκμετάλλευση των παραλίμνιων εδαφών της Κωπαϊδας.

Μετά την απελευθέρωση, επί βασιλείας του Όθωνα, συνειδητοποιήθηκε η ανάγκη αποξήρανση της λίμνης της Κωπαίδας, για την εξασφάλιση σιτάρκειας του νέου ελληνικού κράτους. Έτσι γεννήθηκε το κωπαιδικό ζήτημα (1834), το οποίο πέρασε από φάσεις δραστηριότητας και αδράνειας, δρομολογήθηκε οριστικά από τον Χ.Τρικούπη και κορυφώθηκε στο Μεσοπόλεμο, επιφέροντας κοινωνικές αναταραχές στον περιβάλλοντα χώρο.

Ίσως πουθενά αλλού δεν διακρίνεται τόσο καθαρά η αλληλεπίδραση ανθρώπου και περιβάλλοντος, η σχέση ζωής των κατοίκων με τη λίμνη και κατόπιν με το αποξηραμένο πεδίο.

Η μακρόχρονη διαδικασία της αποξήρανσης, με τη συνεπίδραση και άλλων ασθενέστερων παραγόντων, έθεσε τις προυποθέσεις για τη δημιουργία της σημερινής Αλιάρτου.

Ένας πολύ λαϊκός αλλά αντιπροσωπευτικός χαρακτηρισμός για τη σημερινή κοινωνική σύνθεση αυτής της κωμόπολης είναι η φράση «κάθε καρυδιάς καρύδι» Και μια επίσης χαρακτηριστική φράση ιδίας προέλευσης για τις υπάρχουσες προυποθέσεις ανάπτυξης, είναι η εξής «εδώ είναι η γη της επαγγελίας».